آدم هــــ ــــا می آیــَـــند…
خودشان را نشــــان می دهـَـــند..
وقتی که بَرایتــــ مُـــــهم نیستــــ اِصــــــرار می کننـــــد!
اِصــــرار برای اثباتــــ وجــــــودشان,
برای اِثبات بودنشــــــــان…
و ماندَنشــــــان!
اِصـــــرار میکنَــــند که تــــو باید باشی هَـــمراهــــشان…
همان آدم هــ ــــا, وقــــتی که پَــــذیرفــــتی
بودنـــشان را,
ماندشــــان را…
وقتی که باورشـــــان کردی…
می رونـــ ـــ ـــــد!
با بَـــــهانه های پـــــــــوچ!
به بی بهـــــــــانِـــــگی!
به ســــادگـی! می روند…
و تــــو می مانـــــــی با بــــــــاوری
کـــــهـ…!
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی